Numéro 4!

Lieeeve vrienden,

Het is al weer weken geleden dat ik mijn laatste update gepost heb. Simpelweg om de twee redenen dat ik 1) het hier superleuk heb en gewoon vergeten was daarover te schrijven, geen nieuws is goed nieuws, en ik 2) geen zin had om alle kleine details over mijn tijd hier te typen. Maar deze week kreeg ik een nieuwe inspiratiegolf en dat is niet gek, ik heb veel te vertellen over afgelopen weken.

Vacances de la Toussaint
We beginnen met de herfstvakantie. In Frankrijk duren de meeste vakanties twee weken, zo ook deze. Ik ben met mijn huisgenoten Evi, Annette en Emma op avontuur geweest met de pirogue. Een pirogue is het vervoermiddel op de fleuve: een lange boot die gemaakt wordt van een boomstam. Je hebt taxi-pirogues en transport-pirogues en wij besloten voor de cheapest way te gaan. De transportpirogue die we namen was zo’n 10 meter lang en anderhalve meter breed, we deelden de boot met 16 mensen en 16 grote koffers. Er waren geen bankjes en op de bodem van de boot lag een laagje water. In totaal hebben we twee dagen op deze supercomfortabele boot doorgebracht, hutjemutje half op schoot bij vreemden. Een Braziliaanse vrouw die vlak naast ons (tegen ons aan) zat was in de veronderstelling dat ze erg goed Frans sprak, maar in feite kende ze alleen de woorden “c’est bon, c’est bon”. Dat zinnetje herhaalde ze dan ook de hele dag. Elk half uur werd ons gevraagd om sigaretten, joints, bier of kip door te geven van de ene kant van de boot naar de andere kant van de boot. Een pirogue wordt namelijk bestuurd door twee mannen: de achterste man op de boot stuurt en de voorste man op de boot prikt met een lange stok in het water om te kijken of we geen stenen raken. Kortom: Het was een feest op de pirogue. We sliepen ’s nachts in hangmatten in carbets(hutjes) langs de kant van de rivier tussen Braziliaanse mannetjes. Voor het slapen gaan liepen we door het minuscule dorpje (Ampona, Suriname) onder de mooiste sterrenhemel die ik ooit gezien heb. (Sorry Zambia) Mijn avondje sterrenkijken werd verstoord door de ‘c’est bon’ mevrouw van wie we persé moesten dansen in een soort club. Dat wij de enigen waren die op de dansvloer stonden en dat ze zelf geen zin had om te dansen maakte haar niet uit, wij moésten dansen. Gevolg: Ongemakkelijk gedwongen danspasjes onder de prachtige sterrenhemel terwijl ik zoveel mogelijk naar boven probeerde te kijken. Om 5 uur werden we gewekt met “GOEDEMORGEN DAMENS”. Een Surinaamse man die de eerste dag aan de andere kant van de pirogue had gezeten werd onze nieuwe vriend voor de rest van de reis. Hij vertelde ons dat alle mannen op de boot goudzoekers waren en alle vrouwen waarschijnlijk prostituees. De boot vertrok weer en we kwamen aan in Grand Santi. Hier zwaaiden we de Brazilianen uit en hingen we onze hangmatten op. De volgende dag zochten we een nieuwe pirogue door te zwaaien en te roepen naar voorbijgaande boten, het is een soort van liften. De tweede pirogue was een paradijs vergeleken de eerste boot: nog steeds geen stoelen, maar wel ieder een eigen plekje om te zitten. Als souvenir van de eerste pirogue heb ik een armbandje gekregen van een klein stoer jongetje. Het is waarschijnlijk de lelijkste schakelarmband die ooit gemaakt is, maar ik draag hem met trots als aandenken aan het avontuur en de mensen van de rivier. Na Grand Santi hebben we een nacht geslapen in Abbatis Cottica. Een carbet in langs het water in een paradijselijk landschap. Gezwommen met zonsondergang en sterrenhemel bij het kampvuur. Best thing ever. Na Abbatis Cottica brak pirogue dag nummer 4 aan en kwamen we eindelijk aan op de bestemming: Maripasoula. Over Maripasoula zelf heb ik helaas minder gave verhalen. (Het ging in dit geval niet om de bestemming maar om de reis, om even poëtisch te blijven.) Ik ben op een plek in the middle of nowhere op een verlaten eilandje in de rivier enorm ziek geworden. Wanhopig zoeken naar een voor bijkomende boot om me mee terug te nemen naar Maripasoula, van de boot in een taxi getild en eenmaal terug bij de carbet waar we sliepen direct vervoerd naar het ziekenhuis. Vrij dramatisch allemaal. Gelukkig bleek er niks geks aan de hand te zijn. De rest van de week heb ik in mijn hangmat doorgebracht (wat vrij heftig is met koorts en tropische hitte), toen ik beter was vlogen we weer terug naar huis.


Novèmbre
Zo, dat was een enorm verhaal over de vakantie. Ik probeer november iets bondiger te vertellen. Laten we beginnen bij het werk. Ik werk dus op de maandag dinsdag woensdag op collège Ma Aiye in Apatou. Elke ochtend rij ik met Solène mee naar Apatou en elke middag rij ik terug naar Saint Laurent met collega’s. Het werk met de kinderen is erg leuk, de kinderen zijn erg enthousiast om Nederlands te leren. Sommige klassen geef ik zelf les en bij sommige klassen assisteer ik en help ik de leraar. Het is erg tof om de kinderen een nieuwe taal te leren en op de gang ineens aangesproken te worden met: ‘goedemorgen juffie Luiemstrak’. De meeste lessen gaan over Sinterklaas, ik ben nog nooit zoveel met Sinterklaas bezig geweest als hier in Zuid-Amerika ;).
Verder proberen mijn huisgenoten en ik elk weekend een mini reisje te maken. Zo zijn we een paar keer een weekend naar Paramaribo (hoofdstad Suriname, super awesome stad) geweest, een weekend naar Awala-Yalimapo, Cayenne, heb ik een raketlancering bijgewoond in Kourou en hebben we met de hangmat in het oerwoud geslapen bij de watervallen Chutes Voltaire.

Decèmbre
Het regenseizoen is aangebroken. Enorm harde regenbuien die soms ineens op kunnen zetten vliegen over en weer, er komen steeds meer vervelende muggen en de meeste hagedissen hebben plaats gemaakt voor enorm dikke kikkers. Reden genoeg om eindelijk mijn klamboe op te hangen. Helaas kwam ik er vanochtend (na de eerste nacht met klamboe) achter dat ik vannacht het bed gedeeld heb met een kakkerlak. Conclusie: klamboe is defect of kakkerlak is te slim.

Terwijl ik dit typ heb ik nog twee werkdagen te gaan voor de vakantie. Maandag komen mijn ouders, Jelmer en Gea hier, ik heb er onwijs veel zin in ze weer te zien en ze dit prachtige land te laten zien. Want dat is het echt. 90% van het land bestaat uit oerwoud en daardoor zijn er hier zoveel avonturen te beleven. Heel veel natuur en mooie beesten. Er vliegen hier bijvoorbeeld overal knalblauwe vlinders die zo groot zijn als je hand en gele kanariepapegaai-achtige vogels. Ik ben nog lang niet klaar met Guyane!


Liefs, Hanneke

PS. De foto toevoeg functie doet het even niet. Gelukkig staan er op instagram en facebook genoeg!