Deel 6: Suriname enzo.

Hallo leesbeesten,

Hoe is alles daar? (Antwoordt maar in de comments, anders is deze vraag voor niks gesteld.) Hier goed. Goed, nu we die zaken opgehelderd hebben ga ik jullie vertellen over mijn afgelopen weken.

Het is nu precies een jaar geleden dat ik mijn sollicitatiegesprek voor deze baan had. Bij het Institut Français in Amsterdam, ik was doodzenuwachtig en heb de hele treinreis antwoorden geoefend op vragen die ik dacht dat ze zouden gaan stellen. Ik wilde zo graag, ik had toen niet durven dromen dat ik nu een jaar later al meer dan 4 maanden in Guyane zou wonen. En wat is er veel gebeurd en veranderd in een jaar tijd. Ben nog steeds elke dag dankbaar voor alles wat ik hier heb, krijg, leer en ontdek.

Over ontdekkingen gesproken. Een paar weken geleden hebben Annette en ik DE BESTE ONTDEKKING VAN HET JAAR GEDAAN. Zoals jullie weten ligt Saint Laurent aan de rivier, maar is er niet echt een plek om te zwemmen. Af en toe zwem ik wel in kreekjes, maar over het algemeen heb ik niet (veel) gezwommen de afgelopen maanden en dat was echt killing met het hete weer. Door naar de ontdekking van het jaar: Er blijkt dus al de hele tijd in de straat achter ons een privézwembad te zijn waar wij gratis in mogen zwemmen! Suuuper awesome en suuuper dom dat ik daar nu pas achter kom haha. Dus sinds de ontdekking zwem ik elke dag minstens 1000 meter, eindelijk weer wat sport! :) Ook goed voor mijn rug, want ik slaap al 4 maand op een dun matrasje op de grond waar een enorme kuil à la Zambia in zit.

Op school en qua uitstapjes stond januari in het teken van Suriname. Met veertig leerlingen en vijf leraren zijn we een weekje op excursie naar Paramaribo geweest. Het doel van de excursie was een uitwisseling met een middelbare school in Paramaribo maar toen we aankwamen bleek er een ‘klein probleempje te zijn’. Misschien hebben jullie het meegekregen op het nieuws, er is op de Surinaamse scholen een enorme staking geweest. Het gevolg hiervan was dat de uitwisseling in plaats van drie dagen maar één uurtje kon duren. Bij aankomst hebben we dus ons hele programma om moeten gooien. Gelukkig zijn wij flexibel ingesteld als docenten in een deel van het land waarin stroom en water soms een dag lang kunnen uitvallen en waar ook de telefoon- en internetprovider geen zin heeft om het bereik te fixen. Het uurtje dat de leerlingen nog wel met de Surinaamse leerlingen konden zijn en hun Nederlands konden praktiseren was wel heel leuk trouwens. Een andere activiteit die door kon gaan was het bezoek aan het Nationaal Archief van Suriname. We hebben de leerlingen begeleid bij het doen van onderzoek in het archief naar thema’s als de binnenlandse oorlog, de onafhankelijkheid en de slavernij.

Het was een enorm gave maar ook uitputtende week. Uitputtend omdat ik me nu pas realiseerde dat je als docent op schoolreisjes vrijwel geen tijd hebt om uit te rusten. Je moet altijd alert zijn op leerlingen die zonder te kijken de straat oprennen en leerlingen die ‘s nachts te veel lawaai maken in het hotel met andere gasten. Het leukste van de hele reis vond ik dat ik nu eindelijk eens tijd had om een band met de leerlingen op te bouwen. Aangezien ik een klas maar maximaal 2 uur per week zie is dit tot nu toe vrij lastig geweest, maar deze week was er echt heel goed voor. De leerlingen hebben nu ook eens goed de tijd gehad om mijn naam te leren, met gevolg dat ik tegenwoordig de hele dag wel iemand LUIMSTRAA hoor roepen. (Afgewisseld met HEINEKEN natuurlijk.) Eén leerling haalde zelf mijn naam in de war met die van Ronnie Brunswijk. (“Wie was de leider van het rebellenleger het Junglecommando?” C’était monsieur LUIMSTRA!”)

Na dit uitje ben ik nog een weekend met Annette en haar oom en tante naar de Brownsberg in Suriname geweest. Een plek die ik zeven jaar geleden ook bezocht heb met de family en waar ik toch zeker nog een paar dingen herkende. We hebben twee nachten op de berg geslapen in een hangmatje. De tweede dag hebben we een lange wandeling gemaakt naar twee watervallen. In een grot naast een van de watervallen hebben we zelfs nog een kaaiman gezien, supervet. Naast het wandelen hebben we heel veel vogels gespot. In de bossen vliegen de mooiste gekleurde vogels rond. We hebben een toekan gespot! :D Een fijn weekend into the wild, op een gegeven moment besefte ik me dat ik door een verrekijker vogels aan het spotten was terwijl ik sokken in sandalen droeg. In Suriname kan alles..

Ander nieuws is dat onze kat echt groeit als kool. (Had ik verteld dat we een kat hebben? Ik geloof het niet.) Midden in de nacht, vlak voor mijn verjaardag, maakte Evi me wakker met de mededeling dat er een verjaardagscadeautje beneden op me wachtte. Beneden stond Emma op me te wachten met de prachtigste kitten van heel Guyana in haar armen. “Joyeux anniversaire!” Die hadden midden in de nacht na een paar biertjes besloten om een kat voor me te adopteren, haha. Beste huisgenoten ever. En die kat heet Orange (vernoemd naar de provider die al maandenlang belooft om het internet bij ons aan te leggen maar nooit zijn beloftes nakomt). En die groeit dus als kool.

Op alle media zie ik sneeuw foto’s uit Nederland voorbijkomen. Super gek om je dat hier voor te stellen, het is (tussen de regenbuien door) nog steeds even heet weer als in het begin. Het gekke is dat ik nu al wekenlang consequent zo’n vier keer in de week droom over wintertruien, winterjassen, sjaals en handschoenen. Soms word ik paniekerig wakker omdat ik vergeten ben mijn jas mee te nemen naar Guyane. Super gek. Blijkbaar mis ik onbewust Nederland toch wel een beetje.

De weken zijn voorbij gevlogen, over drie werkdagen is het alweer vakantie. Ik vertrek aanstaande donderdag met Evi voor twee weken naar Martinique en Guadeloupe. Witte stranden, mooie natuur, snorkels, wandelschoenen en carnaval. Maar je over mij maar niet druk.

LIEFS XXX